سبک بال: از رها کردن رنج گذشته و زیستن در لحظه حال تا ساختن آینده

کتاب و ادبیات- رمزگشانیوز؛ یانگ پوئبلو (Yung Pueblo) اسم مستعاری است که نویسنده‌ کتاب سبک‌بال: از رها کردن رنج گذشته و زیستن در لحظه‌ حال تا ساختن آینده (Lighter: Let Go of the Past, Connect with the Present, and Expand The Future) برای خود برگزیده تا از تجربیات خود و روند شفای درونی‌اش صحبت کند. ازآنجاکه پیشینه‌ هیجانی افراد متفاوت است، چگونگی شفای هر فرد نیز متفاوت با دیگری است. همان‌طورکه یانگ پوئبلو می‌گوید شفا برای هر کسی که جویایش باشد دست‌یافتنی است. شفا با رها کردن گذشته و پیوستن به لحظه‌ی اکنون ممکن می‌شود و مقدمات ساخت آینده‌ای روشن را فراهم می‌آورد.
هرکدامِ ما آسیب‌های روانی مخصوص به خود را با شیوه‌ای متفاوت پشت سر نهاده‌ایم. آسیب برای هر انسانی ناگزیر اتفاق می‌افتد، اما این نحوه‌ برخورد اوست که تعیین می‌کند آسیب ادامه‌دار شود یا خیر. دو راه پیش پای ما وجود دارد؛ یا فرار و انکار را برگزینیم یا با آسیب، هرچقدر تلخ و ناگوار، رودررو شویم. تجربه‌ فرار از موقعیتی دردناک، راه آسان‌تری است که ما معمولاً پیش می‌گیریم. در ابتدا تصور می‌کنیم مسئله را حل نموده‌ایم، اما پس از گذشت چندی، نشانه‌های آن در ما دوباره بروز می‌کنند و زخمی کهنه و عفونت‌زده را هشدار می‎دهند. حالا برگشت به آن موقعیت و تازه کردن آن زخم، سخت‌تر از پیش به نظر می‌رسد. بااین‌حال ما برای آنکه به شفای درونی برسیم، ناچاریم این رویارویی را انجام دهیم. خودمان را با هر خطا و ضعفی در مقابل خود بنشانیم و به مکالمه بپردازیم. این‌چنین رویارویی‌ای بود که یانگ پوئبلو، نویسنده‌ی کتاب سبک‌بال: از رها کردن رنج گذشته و زیستن در لحظه‌ی حال تا ساختن آینده را با خود آشتی داد و به سبک‌بالی رساند.
در این قرن، به نظر می‌رسد که ما در برهه‌ خاصی از تاریخ بشریم. منتظر و آماده نشسته‌ایم که با چالش‌های بزرگمان روبه‌رو شویم و به‌ناچار با بیشتر آسیب‌هایی که مستقیم و غیرمستقیم به یکدیگر می‌زنیم کنار بیاییم. این برهه، سرآغازی برای رشدی عمیق به‌سوی بلوغ ماست تا شاید جهانی بسازیم که نه‌تنها دیگر آسیب‌زا نیست بلکه ساختاری مشفقانه دارد. زمانی که تعداد بیشتری از مردم شفا یابند، موجی ایجاد می‌شود که می‌تواند مسیر تاریخ بشر را تغییر دهد. هنگامی که مردمِ بیشتری ذهنشان را شفا دهند، کنش‌هایمان ارادی‌تر خواهد بود، تصمیم‌های دلسوزانه‌تری می‌گیریم، تفکر شفاف‌تری خواهیم داشت و آینده‌ جهان روشن‌تر خواهد شد. به همین دلیل است که کتاب سبک‌بال: از رها کردن رنج گذشته و زیستن در لحظه‌ حال تا ساختن آینده راه‌هایی را پیشنهاد می‌کند که طی آن روح خود را پالایش کنیم و با ذهنی بازتر و سبک‌تر به سمت آینده‌ای نورانی قدم برداریم؛ آینده‌ای که در آن بشریت محکم‌تر بر جای خود ایستاده است.
نشر کتابسرای همراز اقدام به چاپ و نشر کتاب سبک‌بال: از رها کردن رنج گذشته و زیستن در لحظه‌ حال تا ساختن آینده را با ترجمه‌ مهری مدآبادی کرده است.

نکوداشت‌های کتاب سبک بال: از رها کردن رنج گذشته و زیستن در لحظه‌ حال تا ساختن آینده
•    یانگ پوئبلو در کتاب جدیدش، به زیبایی نشان می‌دهد که چگونه برقراری هماهنگی و تعادل در درون، کلید ایجاد جامعه‌ای مترقی است که بر پایه‌ی شفقت، وضوح و تفاهم بنا شده است. (وکس کینگ)
•    خواننده از طریق سفر شخصی یانگ پوئبلو درمی‌یابد که چگونه گذشته را رها کند و در مسیر آینده‌ای سبک‌بالانه قدم بگذارد. (شلینا آیانا)
•    یانگ پوئبلو شفقت را نیروی محرکه‌ شفا می‌پندارد و در کتاب سبک‌بال، مسیری را به سوی خودآگاهی و درک عمیق از خویشتن ترسیم می‌کند. (ندرا گلوور تواب)
•    در کتاب سبک‌بال: از رها کردن رنج گذشته و زیستن در لحظه‌ حال تا ساختن آینده می‌بینیم که شناخت و هدایت ذهن چطور می‌تواند در زمینه‌ تحول فردی و تحول جمعی مؤثر واقع شود. (دیوید سیماس)

کتاب سبک بال: از رها کردن رنج گذشته و زیستن در لحظه‌ حال تا ساختن آینده برای چه کسانی مناسب است؟
کتاب سبک‌بال: از رها کردن رنج گذشته و زیستن در لحظه‌ حال تا ساختن آینده برای هر آن‌کسی است که می‌خواهد با خود حقیقی‌اش و رنج‌هایش روبه‌رو شود، با آن‌ها کنار بیاید و به استقبال آینده‌ای روشن برود. مخاطبین کتب روان‌شناسی و موفقیت نیز از مخاطبان اثر حاضر هستند.

در بخشی از کتاب سبک بال: از رها کردن رنج گذشته و زیستن در لحظه حال تا ساختن آینده می‌خوانیم
حالت پیش‌فرض ذهن بقاست. یعنی ذهن بیشترِوقت‌ها با ترس، اشتیاق، بیزاری و خود‌محوری تحریک می‌شود. این‌ها لایه‌ی آغازینِ عادت‌های انسانی‌اند. بسیاری از این عادت‌ها در طی مسیر فرگشتِ بشر رمزگذاری شده و به حفظ امنیت و بقایمان کمک می‌کند تا بتوانیم ژن‌های خود را به نسل بعدی منتقل کنیم. حواس‌جمع و زیاده‌خواه بودن می‌تواند امتیازاتی برای بقا داشته باشد. اما در دنیای مدرنِ امروز اگر هدف از زندگی تنها ادامه‌ی بقا باشد بسیار محدود خواهیم شد. وقتی ذهنتان را آموزش می‌دهید که شکلِ واقعی چیزها را ببیند و واقعیت را بدون فرافکنیِ احساساتتان بر آن و بی‌تلاش برای کنترلش بپذیرید، شادی بیشتری در دسترس شما خواهد بود و این‌گونه با طبیعت انسانیِ پر از مهر خود آشنا می‌شوید. شادی، نیازمند عملِ ارادی، شفا، رهاسازی و آموزش ذهن برای مسکَن‌ گزیدن در لحظه‌ی حال است. تنها با تلاش خودتان می‌توانید این شادی را فعال کنید.
برای لحظه‌ای به آخرین باری فکر کنید که احساسات بدی همچون خشم، اضطراب، استرس، ترس، نگرانی یا غم داشتید. آیا بُروز این احساسات به دلیل رویدادی بیرونی یا محرکی خارجی بود؟ آیا وقتی در موقعیت‌های مشابهی قرار می‌گیرید این الگوی ذهنی را تکرار می‌کنید؟ آیا این موقعیت‌ها واکنش یکسانی در شما ایجاد می‌کند؟ ما بارهاوبارها در چرخه‌هایی گرفتار می‌شویم که این الگوها را در ناخودآگاهمان بیش‌ازپیش تثبیت می‌کند. اغلب، زمانی این اتفاق می‌افتد که خود را در موقعیتی می‌بینیم که هیچ کنترلی روی آن نداریم و بی‌درنگ برای محافظت از خودمان به عادت‌هایمان بازمی‌گردیم. با درک الگوها و با آگاهی از اینکه چه موقعیت‌هایی یادآور این الگوهاست، بیشترِ توانشان از بین می‌رود.