در اینستاگرام منتشر شد؛
نامه اعتراضی پرویز پرستویی به روحانی/ برای مردم فقیر کاری نکردید!
پرویز پرستویی نامه‌ای اعتراضی به حسن روحانی نوشت و از درد و فقر و مشکلات مردم و هنرمندان نوشت.
به گزارش رمزگشانیوز «پرویز پرستویی» در صفحه اینستاگرام خود نامه‌ای را خطاب به حسن روحانی رییس جمهور نوشت.
متن این نامه را در زیر می‌خوانید:
«جناب آقای رئیس جمهور
دیگه ماه‌های آخر ریاست شماست
در این حدود ۸ سال هر چه کردید و نکردید برهمه ملت ایران روشن و شفاف است.
اما با قاطعیت می‌توانم بگویم که دو کار را نکردید.
یک: برای مردم فقیر و نیازمند در حاشیه شهرهای تهران و استان‌ها و کشورمان هیچ کاری نکردید.
این را با سند و استدلال می‌گویم، در این یکساله شیوع کرونا که همیشه در هیئت دولت با فاصله و رعایت پروتکل‌ها می‌نشینید و برنامه‌های آنلاین می‌گذارید، بنده و گروهمان، قهرمانان یا بهتر بگویم پهلوانان کشور و جهان با کمک‌های مردمی سفرهای دوره‌ای گذاشته‌ایم.
برای توزیع ارزاق، ساختن درمانگاه، ساختن خانه برای کپرنشینان، ساختن مدرسه، پروتز برای دست‌های قطع شده توسط گاندوها...
از خراسان جنوبی و شمالی و سیستان و بلوچستان و استان گلستان و مازندران و گیلان و کردستان و خوزستان و دزفول، آذربایجان و می‌شه گفت کل کشور را دور زدیم و می‌زنیم.
آنچه مشاهده کردیم، فقر مطلق، بی خانمانی و بیکاری، بی آبی، بی هویتی (فاقدشناسنامه، کارت ملی، یارانه) نداشتن مسکن، درمانگاه، مدرسه و تغذیه بیداد می‌کند.
برای اثبات این حرف‌ها در این روزهای آخر ریاستتان یک سفر همراه ما مهمان باشید، با لباس شخصی، شک ندارم که اصلاً شما را نمی‌شناسند، چرا؟ چون برق ندارند که تلویزیون داشته باشند. بیایید و از نزدیک ببینید که چه کارهایی می‌توانستید بکنید و نکردید و یا به گوشتان نرسیده...
دو: در این دو دوره یک بار سراغ هنرمندان که اکثراً نقش مهمی در انتخاب شما داشتند را نگرفتید.
و در این سال‌ها به خاطر حمایت از شما مدام مورد شماتت قرار گرفتند!
یکسال است سینماها و تئاترها به خاطر کرونای لعنتی تعطیل است.
آیا می‌دانید که اهالی هنرمندان نجیب این کشور چگونه روزگار می‌گذرانند؟ بعید می‌دانم.
هنرمندان کسانی نیستند که برای نیازشان بتوانند دست به طرف کسی دراز کنند.
من خوب می‌دانم که اکثر هنرمندان تئاتر و سینما روزگار تلخ و سختی را می‌گذرانند، اکثراً فاقد مسکن هستند و لنگ اجاره خانه و سفره‌های خالی و صورت خود را با سیلی سرخ نگه می‌دارند، که البته این روزها با سیلی هم نمی‌شود صورت را سرخ نگه داشت! چرا؟ چون خونی زیر پوست نیست که سرخ شود.
بیایید یک سفر دوره‌ای در این روزهای آخر که مسئولیت دارید باهم به جاهایی که عرض کردم داشته باشیم.
بیایید سری به اهالی فرهنگ و هنر بزنید دیگر این فرصت پیش نخواهد آمد.
این‌ها که گفتم از درد بود و اطلاع رسانی می‌دانم که نمی‌دانید و یا نشنیده‌اید. بیایید ببینید که چقدر مردم خوب و شریف و دوست داشتنی داریم.
بیایید با رعایت پروتکل‌ها.بیایید و نگران نباشید، شما را نمی‌شناسند»
متن این نامه را در زیر می‌خوانید:
«جناب آقای رئیس جمهور
دیگه ماه‌های آخر ریاست شماست
در این حدود ۸ سال هر چه کردید و نکردید برهمه ملت ایران روشن و شفاف است.
اما با قاطعیت می‌توانم بگویم که دو کار را نکردید.
یک: برای مردم فقیر و نیازمند در حاشیه شهرهای تهران و استان‌ها و کشورمان هیچ کاری نکردید.
این را با سند و استدلال می‌گویم، در این یکساله شیوع کرونا که همیشه در هیئت دولت با فاصله و رعایت پروتکل‌ها می‌نشینید و برنامه‌های آنلاین می‌گذارید، بنده و گروهمان، قهرمانان یا بهتر بگویم پهلوانان کشور و جهان با کمک‌های مردمی سفرهای دوره‌ای گذاشته‌ایم.
برای توزیع ارزاق، ساختن درمانگاه، ساختن خانه برای کپرنشینان، ساختن مدرسه، پروتز برای دست‌های قطع شده توسط گاندوها...
از خراسان جنوبی و شمالی و سیستان و بلوچستان و استان گلستان و مازندران و گیلان و کردستان و خوزستان و دزفول، آذربایجان و می‌شه گفت کل کشور را دور زدیم و می‌زنیم.
آنچه مشاهده کردیم، فقر مطلق، بی خانمانی و بیکاری، بی آبی، بی هویتی (فاقدشناسنامه، کارت ملی، یارانه) نداشتن مسکن، درمانگاه، مدرسه و تغذیه بیداد می‌کند.
برای اثبات این حرف‌ها در این روزهای آخر ریاستتان یک سفر همراه ما مهمان باشید، با لباس شخصی، شک ندارم که اصلاً شما را نمی‌شناسند، چرا؟ چون برق ندارند که تلویزیون داشته باشند. بیایید و از نزدیک ببینید که چه کارهایی می‌توانستید بکنید و نکردید و یا به گوشتان نرسیده...
دو: در این دو دوره یک بار سراغ هنرمندان که اکثراً نقش مهمی در انتخاب شما داشتند را نگرفتید.
و در این سال‌ها به خاطر حمایت از شما مدام مورد شماتت قرار گرفتند!
یکسال است سینماها و تئاترها به خاطر کرونای لعنتی تعطیل است.
آیا می‌دانید که اهالی هنرمندان نجیب این کشور چگونه روزگار می‌گذرانند؟ بعید می‌دانم.
هنرمندان کسانی نیستند که برای نیازشان بتوانند دست به طرف کسی دراز کنند.
من خوب می‌دانم که اکثر هنرمندان تئاتر و سینما روزگار تلخ و سختی را می‌گذرانند، اکثراً فاقد مسکن هستند و لنگ اجاره خانه و سفره‌های خالی و صورت خود را با سیلی سرخ نگه می‌دارند، که البته این روزها با سیلی هم نمی‌شود صورت را سرخ نگه داشت! چرا؟ چون خونی زیر پوست نیست که سرخ شود.
بیایید یک سفر دوره‌ای در این روزهای آخر که مسئولیت دارید باهم به جاهایی که عرض کردم داشته باشیم.
بیایید سری به اهالی فرهنگ و هنر بزنید دیگر این فرصت پیش نخواهد آمد.
این‌ها که گفتم از درد بود و اطلاع رسانی می‌دانم که نمی‌دانید و یا نشنیده‌اید. بیایید ببینید که چقدر مردم خوب و شریف و دوست داشتنی داریم.
بیایید با رعایت پروتکل‌ها.بیایید و نگران نباشید، شما را نمی‌شناسند»
لینک کوتاه
اخبار مرتبط
نظرات شما
0 نظر