انتقال و انتقال متقابل

کتاب و ادبیات- رمزگشانیوز؛ کتاب انتقال و انتقال متقابل (Transference and Countertransference)، منبعی سودمند برای روان‌درمانگران است. هاینریش راکر (Heinrich Racker)، جان دی ساترلند (John D. Sutherland) و ماری لانگر (Marie Langer)، نویسنده‌های کتاب، پیچیدگی‌های روابط میان روانکاو و بیمار را در این اثر از جنبه‌های مختلف بررسی کرده‌اند.
مطالب کتاب انتقال و انتقال متقابل با توضیحاتی درباره‌ی تکنیک‌های روانکاوی آغاز می‌شود. هاینریش راکر، جان دی ساترلند و ماری لانگر، اصول اساسیِ تکنیک تحلیل را در این بخش توضیح داده‌اند. پس از مطالعه‌ی این بخش با پایه‌گذاری تکنیک تحلیل توسط فروید آشنا می‌شوید. نویسنده‌ها، تمامی مطالب این بخش را را با زبانی ساده توضیح داده‌اند تا حتی اگر هیچ دانشی درباره‌ی روانکاوی ندارید، به راحتی با این مفاهیم آشنا شوید.
هاینریش راکر، جان دی ساترلند و ماری لانگر، بخش‌های تخصصی‌تری را در قسمت بعدی کتاب مطرح کرده‌اند. دومین فصل کتاب که مهم‌ترین فصل آن است، دیدگاهی از تکنیک تحلیلی پیش روی شما قرار می‌دهد. مطالب کتاب انتقال و انتقال متقابل با توضیحاتی درباره‌ی فرایندهای ناهشیار در تحلیل‌گر، خاتمه پیدا می‌کند. مطالعه‌ی این توضیحات باعث می‌شود تا با راهکارهای تخصصیِ اجرای جلسه‌های تراپی اثربخش و کارآمد آشنا شوید.
این کتاب کلاسیک روانشناسی را انتشارات حتمی با ترجمه‌ محمد محمودی، ریحانه سلیمانیون و فاطمه فرهاد، چاپ و روانه‌ بازار کرده است.

در نکوداشت کتاب انتقال و انتقال متقابل
•    هاینریش راکر، جان دی ساترلند و ماری لانگر، با نشان دادن استعدادی عمیق در همدلی و خودمشاهده‌گری، همراه با درک بالینی از ظریف‌ترین و پیچیده‌ترین پدیده‌ها، در تمام صفحه‌های کتاب، ارتباط نزدیک میان دانش نظری و عملکرد تحلیلی را به نمایش گذاشته‌اند. (مجله‌ روان‌شناسی معاصر)

کتاب انتقال و انتقال متقابل برای شما مناسب است اگر
•    روان‌درمانگر، روان‌پزشک یا روانکاو هستید و می‌خواهید اثری کلاسیک برای آشنایی با پدیده‌های ناخودآگاهِ روابط تحلیلی است.
•    در حوزه‌های بهداشت روانی فعالیت می‌کنید و قصد آشنایی با مفهوم انتقال و انتقال متقابل در این حوزه را دارید.

در بخشی از کتاب انتقال و انتقال متقابل می‌خوانیم
او نیز باید در درون خود، با تمام تداعی‌ها، فانتزی‌ها و احساساتی که در پاسخ به مطالب بیمار پدید می‌آید، مسیر آزاد را به بیمار بدهد، زیرا تنها بدین ترتیب تحلیلگر می‌تواند چیزی را که بیمار فاقد آن است، تنها از طریق این پاسخ درونی، عاری از سرکوب و انسداد عاطفی، به شکلی کامل ارائه دهد. بنابراین، برای مثال، تنها تحلیلگر می‌تواند فانتزی‌های عینی را که بیمار در سطوح عمیق‌تر احساس می‌کند (اما سرکوب و مسدود شده است) بازتولید کند. و از سوی دیگر، تحلیلگر تنها با حفظ آن تقسیم بین دو ایگو خود، می‌تواند دایره باطل بین انتقال منفی و انتقال متقابل منفی (پاسخ خود به خود اجتناب‌ناپذیر به انتقال منفی) را بشکند، انتقال متقابل مثبت خود را حفظ کند، و انتقال مثبت سرکوب شده یا منقطع بیمار را درک کرده و به عمل تبدیل کند. علاوه بر این، به نگرش طبیعی و محبت آمیز تحلیلگر، به آزادی بیشتری در رها کردن خود در جنبه‌های مثبت شخصیتش، با تمام علاقه فعالش به بیمار، و برای تک تک جزئیات زندگی درونی و بیرونی‌اش منجر می‌شود.