نمایشگاه عکس معمولان؛ مرهمی بر زخم‌های آسیب‌دیدگان

همواره هنر بهترین وسیله برای انتقال مفاهیم مختلف بوده و هست.

از غم و شادی، خوشی، گرفتاری، مشکلات و دغدغه ها گرفته تا پرداختن به امور روزمره مردم. این هنر بوده که توانسته با هدفی مشترک زبانِ گویایی باشد برای توجه به آنچه نمی توان صریح بیان کرد و به آن پرداخت. هنر عکاسی این بار غمی بزرگ را روایت می کند. سیل معمولان و روستاهای اطراف و اتفاق هایی که پیش آمده، با هنرِ عکاسی هنرمندِ البرزی ثبت شده تا این بار در نمایشگاهی متفاوت شاهدِ تماشای رخدادها و مشکلات آن منطقه باشیم. بابک بهراد دانش آموخته سینما و فعال در حوزه سینما و تئاتر، چند سالی است به طور جدی و پس از آموزش هایی در حوزه عکاسی، این شاخه از هنر را ادامه می دهد. به بهانه ی برپایی نمایشگاه عکس معمولان با او به گفتگو نشستیم که در ادامه می خوانید.

به جز عکاسی فعالیت هنری دیگری دارید؟
از سال 89 و پس از آموزش هایی در حوزه عکاسی، به این هنر پرداختم و به طور جدی در سال 93 به عکاسی طبیعت و مستند به دلیل علاقه ام، مشغول شدم. در این مدت در کنار پرداختن به این دو شاخه از هنر عکاسی، عکاسی پشت صحنه فیلم های کوتاه، فیلم سینمایی و تئاتر را انجام داده ام.

چرا بین هنرهای مختلف به سراغ عکاسی رفتید؟
از دست دادن لحظات برای من معضل بود و ثبت آن لحظه و حفظ آن با تمام احساس و اِلمان هایی که می تواند یک عکس منتقل کند برای من ارزشمند است و برای همین به هنر عکاسی علاقمند شدم.

تعریف شما از هنر عکاسی چیست؟ آیا کشف ناشناخته‌هاست و یا ثبت لحظه‌ای برای ماندگاری؟
بخش عمده ای از عکاسی کشف ناشناخته هاست. به خصوص در عکاسی طبیعت و عکاسی خبری.
این که صرفا با نظر کشف ناشناخته ها بخواهم عکاسی کنم به این صورت نبوده، اما در عکاسی به خصوص در عکاسی شب و نجوم که یک جهان عجیب و بی انتهایی است، این اتفاق برای خودم افتاده است.

در خصوص نمایشگاه عکس معمولان بگویید؟ چه شد که به فکر این کار افتادید؟
با یکی از دوستان صمیمی و نزدیکم تصمیم گرفتیم که به مناطق سیل زده برویم. هنگامی که آنجا رسیدیم با صحنه هایی مواجه شدم که بی شک بسیار تکان دهنده و ناراحت کننده بود. از آن جایی که ما عکاس ها سعی مان بر این است که قلم مان که همان دوربین است همراهمان باشد به شکل ناخودآگاه و بدون برنامه ریزی قبلی شروع به عکاسی کردم. در تمام مدت چند روز فکرم این بود که چطور می توانم کاری کنم که امید را به دل های این عزیزان برگردانم.
در ابتدا تنها برای کمک رسانی رفتیم تا اقلامی که خریداری شده بود را به دست این عزیزان آسیب دیده برسانیم. اتفاق جالبی که افتاد ما از طریق عزیزی که در آن مناطق ساکن بود و انسان بسیار شریف و از خود گذشته ای بود، توانستیم با دوستان آسیب دیده ارتباط برقرار کنیم و به طور مستقیم شماره حساب و شماره تماس این عزیزان را جمع آوری کنیم.
در ابتدا قصدمان تنها تحت پوشش قرار دادن افراد بی سرپرست بود، اما اتفاقاتی افتاد که به لطف خداوند توانستیم این امر را گسترش دهیم و خداروشکر تعداد صد و چهل و هفت خانواده را به شکل واریز نقدی در ماه اول کمک کنیم. بعد از این اتفاق به فکر تداوم این امر افتادم که بتوانیم کمک هایمان را تنها به یک ماه بسنده نکنیم. به همین خاطر جرقه ی برپایی این نمایشگاه به ذهنم خطور کرد و احساس کردم بهترین کاری که می شود در این شرایط، چه از لحاظ انتقال حس، بحران و تخریبی که در منطقه اتفاق افتاده بود و چه از لحاظ فروش آثار برای کمک رسانی به آسیب دیدگان انجام داد، برگزاری نمایشگاه است.

اهالی مناطق سیل زده با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند؟
از ساده ترین مشکلات منطقه که خیلی هم نمی توان آن را مرتبط با سیل دانست، جابجایی افراد ساکن در روستاهای منطقه معمولان از رودخانه با وسیله ای به نام گَرگَر است. این وسیله بسیار خطرناک و نا امن است. منطقه به صورتی است که تعداد زیادی از ساکنان در سمت دیگری از رودخانه پُرآب و خروشان منطقه معمولان هستند و به ناچار برای آمدن به مسیر اصلی و جاده مجبور هستند که از این وسیله ی خطرناک استفاده کنند. بسیار دردناک و غم انگیز است که تعداد بسیاری از ساکنان این روستا انگشت ندارند و آن هم به دلیل گَرگَرها و قرقره هایی است که انتقال افراد را روی سیم بکسل انجام می دهد.

سخن آخر...
وظیفه ی خودم می دانم که از علی مومنیان عزیز رئیس کانون موسیقی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی البرز و جناب کامبیز بزرگمهر عزیز که در راه اندازی نمایشگاه بسیار کمک رسان بودند، تشکر و قدردانی کنم. از آقای رضا قلندریان هنرمندِ عزیز نوازنده که ما را در روز افتتاحیه همراهی کرد، سرکار خانم راضیه تیموری که همکاری بسیاری در چاپ، نصب و برپایی نمایشگاه داشت، سرکار خانم غزاله احمدی و آقای علی احمدی که در ادیت عکس ها کمک کردند و احمد شیرانی، تشکر فراوان دارم و بی شک در نبود این عزیزان برگزاری این نمایشگاه ممکن نبود.

*نمایشگاه عکس معمولان به همت انجمن سینمای جوان البرز و با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان با تعداد 30 عکس از آثار بابک بهراد، هنرمند عکاس البرزی است از 18 تا 22 اردیبهشت ماه در گالری فجر برپا بود.

گالری عکس