رژیم فستینگ می‌تواند از سلامت روده با افزایش سن محافظت کند

سلامت- رمزگشانیوز؛ مدیکال نیوز نوشت: مطالعات اخیر نشان می‌دهد که رژیم غذایی فستینگ ممکن است فواید سلامتی دیگری به جز کاهش وزن داشته باشد، مانند محافظت در برابر دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان.
مطالعه جدید محققان کالج پزشکی استئوپاتی آریزونا نشان داد که رژیم فستینگ ممکن است به محافظت از روده کوچک با افزایش سن، کمک کند.
محققان از مدل موشی استفاده کردند که برای تسریع پیری آن را اصلاح ژنتیکی کرده بودند. یک گروه از موش‌ها همیشه غذا در دسترس داشتند، در حالی که گروه دیگر فقط در چرخه‌های متناوب ۲۴ ساعته به غذا دسترسی داشتند.
پس از ۸ ماه، دانشمندان دریافتند موش‌هایی که در برنامه فستینگ بودند، وزن کمتری به دست آوردند و تغییرات ساختاری در روده کوچک خود داشتند که با کنترل بهتر گلوکز و کاهش التهاب همراه بود.
«اسپنسر وروگوپ»، نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: «مطالعه ما نشان می‌دهد که رژیم فستینگ یک تمرین غذایی مفید برای کنترل افزایش وزن، بهبود سطح گلوکز خون، و ارتقای اثرات مثبت روده‌ای با کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو و در عین حال تغییر ساختار روده است».
برای این مطالعه، محققان بر روی بخش خاصی از روده کوچک به نام ژژنوم تمرکز کردند.
ژژونوم دومین ناحیه از سه ناحیه روده کوچک است که مسئول ادامه هضم غذا و جذب مواد مغذی و آب از غذا است، تا از آنها در سایر مناطق بدن استفاده شود.
وروگوپ توضیح داد: «با افزایش سن پستانداران، تغییرات ذاتی مخربی در مورفولوژی روده کوچک ایجاد می‌شود که بر توانایی جذب مواد مغذی و حفظ ساختار آن تأثیر می‌گذارد».
او گفت: «مطالعه ما نشان می‌دهد که یک رژیم فستینگ ممکن است با بازگرداندن ژژنوم به نسخه "جوان‌تر" خود از این تغییرات مرتبط با افزایش سن جلوگیری کند».
در پایان مطالعه، محققان مشاهده کردند که بهبود در سلامت و ظاهر روده کوچک در موش‌های ماده بیشتر از موش‌های نر بود.
با این حال، دانشمندان دریافتند که تأثیر رژیم فستینگ بر سطح قند خون در موش‌های نر قوی‌تر از موش‌های ماده بود. با این حال، مشخص نیست که آیا تفاوت‌های جنسی در متابولیسم قند در موش‌ها در مورد انسان نیز صدق می‌کند یا خیر.
برای مرحله بعدی این تحقیق، دانشمندان قصد دارند عمیق‌تر به آنچه که ممکن است پشت این تفاوت‌های جنسیتی باشد، بپردازند.
رژیم غذایی فستینگ یک برنامه زمان بندی شده برای غذا خوردن در دوره‌های زمانی معین و سپس امتناع از غذا برای مدت طولانی است.
چندین روش مختلف فستینگ متناوب وجود دارند که برخی از الگوهای محبوب‌تر آن عبارتند از: غذا خوردن با محدودیت زمانی، که در آن مدت زمان نخوردن ۱۲، ۱۴ یا ۱۶ ساعت طول می‌کشد و دوره غذا خوردن در ساعات باقی‌مانده روز است، یا روش ۵:۲، که در آن فرد ۲ روز در هفته فقط ۵۰۰ کالری مصرف می‌کند و سپس برای ۵ روز باقی مانده به طور معمول غذا می‌خورد.
برخی از کارشناسان، بهترین نوع این رژیم را آن مدلی می‌دانند که فرد بعد از ساعت ۸ شب تا ساعت ۸ صبح روز بعد غذا نخورد.