ویروس کووید بیش از یک سال در بافت‌ها باقی می‌ماند

سلامت- رمزگشانیوز؛ مدیسن نت نوشت: محققان پی بردند اجزایی از کروناویروس تا ۱۴ ماه در خون و بیش از دو سال پس از عفونت در نمونه‌های بافت باقی می‌ماند.
به گفته محققان، ممکن است این قطعات ویروسی در علائم طولانی کووید که از هر ۱۰ نفر سه نفر دچار آن هستند نقش داشته باشند.
دکتر «مایکل پلوسو»، محقق بیماری‌های عفونی در دانشگاه سانفرانسیسکو، گفت: «نتایج نشان می‌دهد که نشانگرهای کووید می‌توانند در برخی افراد باقی بمانند».
در اوایل پاندمی، تصور می‌شد کووید یک بیماری کوتاه مدت مانند آنفلوانزا باشد.
با این حال، محققان خاطرنشان کردند که تعداد زیادی از بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت هستند، سندرمی که برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها باعث ایجاد مشکلات سلامتی مختلفی می‌شود. علائم می‌تواند شامل مه مغزی، مشکلات گوارشی، مشکلات تنفسی مداوم و تپش قلب باشد.
برای این مطالعه، محققان ابتدا نمونه خون ۱۷۱ فرد آلوده به کووید را تجزیه و تحلیل کردند.
آزمایش فوق حساس آنها به طور خاص به دنبال پروتئین "سنبله" کووید بود که در نفوذ ویروس به سلول‌های انسانی نقش دارد.
محققان دریافتند احتمال شناسایی ذرات ویروسی باقیمانده در افرادی که به دلیل یک مورد شدید کووید در بیمارستان بستری شده بودند، حدود دو برابر بیشتر بود. همچنین برای افرادی که گزارش دادند بیماری شأن شدید بود اما در بیمارستان بستری نشده بودند، نیز بیشتر بود.
محققان بانک بافت کووید UCSF، که حاوی نمونه‌های اهدایی بیمارانی است که با این بیماری عفونی دست و پنجه نرم کرده اند، را تجزیه و تحلیل کردند.
آنها تا دو سال پس از عفونت بخش‌هایی از مواد ژنتیکی ویروسی را شناسایی کردند، حتی اگر هیچ مدرکی مبنی بر عفونت مجدد بیمار وجود نداشت.
آنها این باقیمانده ویروس کووید را در بافت همبند که سلول‌های ایمنی در آن قرار دارند، پیدا کردند که نشان می‌دهد قطعات ویروسی باعث حمله سیستم ایمنی می‌شوند.
و در برخی از نمونه‌ها، محققان دریافتند که ویروس می‌تواند فعال باشد.
پلوسو گفت: «برای تعیین اینکه آیا این ذرات ماندگار در کووید طولانی نقش دارند یا خیر، به تحقیقات بیشتری نیاز است».
پلوسو گفت: «بر اساس این یافته‌ها، ممکن است آنتی‌بادی‌های مونوکلونال یا داروهای ضد ویروسی بتوانند با پاک کردن ویروس باقی‌مانده از بدن، به افراد مبتلا به کووید طولانی کمک کنند».
تیم او در حال پیگیری چندین آزمایش بالینی برای آزمایش این احتمال است.