رفع مشکلات ساختاری، راه رسیدن به اقتصاد کارآمد و مقاومتی
سعید حیدری
به گزارش رمزگشا نیوز، در اکثر کشورهای دنیا از چند دهه گذشته شاهد ارائه تسهیلات و سیاست‌های حمایتی - یارانه‌ای در جهت کمک به رونق تولید و اشتغالزایی بوده‌ایم.اما واقعیت ماجرا این است که برای رسیدن به یک اقتصاد کارآمد و مقاومتی تنها حمایت از تولید صرفاً پرداخت یارانه به تولیدکننده و حمایت‌های مقطعی از آنها نیست،
امروز باید بپذیریم که با حرف تزریق پول نمی‌توان شغل ایجاد کرد، اما اگر بتوانیم موانع موجود را از سر راه تولید برداریم، اشتغال به دنبال آن رونق خواهد گرفت. اگر این موانع برداشته شود، سرمایه نیز به ایران خواهد آمد و نیازی به تزریق منابع ارزی و ریالی نخواهد بود. برای رسیدن به یک اقتصاد کارآمد و مقاومتی ابتدا دولت باید مشکلات ساختاری را رفع کند.
نبود خصوصی‌سازی واقعی و همچنین استقرارنیافتن نظام راهبری یا حاکمیت شرکتی که اکنون در سراسر جهان، تنها مدل موفق اداره سازمان‌ها به ویژه در بخش انتفاعی به شمار می‌آید، موجب پیدایش نوعی نگاه غیرحرفه‌ای به پدیده مهم مدیریت شده است، به‌گونه‌ای که در بسیاری از بنگاه‌ها و حتی بنگاه‌های بزرگی که نقش مهمی در اقتصاد دارند یا مدیران شایسته به کار گمارده نشده‌اند یا مدیران شایسته در هزارتوی ساختارهای مالکیتی و فشارهای برون‌سازمانی، قادر به ایفای نقش حرفه‌ای خود نیستند.
اشتغال عاملی مستقل نیست که بتوان آن را به طور مستقیم افزایش یا کاهش داد. اشتغال متغیر وابسته کارآفرینی و تولید است. نمی‌توان تولید کالا و خدمات را ثابت نگه داشت و بدون توجه به تغییرات آنها، عزم افزایش اشتغال را داشت. چنین تصوری راه به جایی نمی‌برد. از این روی، برنامه‌ریزی برای اشتغال در گرو برنامه‌ریزی برای افزایش تولید و بهره‌وری است.
ساختار اشتغال در اقتصاد کشور در طول یک دهه گذشته بیشتر مبتنی بر بنگاه‌های کوچک زیر 10 نفر بوده؛ به گونه‌ای که سهم اشتغال این بنگاه‌ها از کل اشتغال کشور بیش از 85 درصد است. نگاهی به وضعیت این بنگاه‌ها نشان می‌دهد که اکثر مشاغل آنها تخصصی نبوده و بیشتر شاغلان آنها، کارکنان مستقل و یا فامیلی هستند و تا زمانی که این گروه از مشاغل به صورت رقابتی توسعه پیدا نکنند، ایجاد مشاغل با کیفیت در اقتصاد کشور میسر نیست.
سعید حیدری- سردبیر روزنامه زمان
امروز باید بپذیریم که با حرف تزریق پول نمی‌توان شغل ایجاد کرد، اما اگر بتوانیم موانع موجود را از سر راه تولید برداریم، اشتغال به دنبال آن رونق خواهد گرفت. اگر این موانع برداشته شود، سرمایه نیز به ایران خواهد آمد و نیازی به تزریق منابع ارزی و ریالی نخواهد بود. برای رسیدن به یک اقتصاد کارآمد و مقاومتی ابتدا دولت باید مشکلات ساختاری را رفع کند.
نبود خصوصی‌سازی واقعی و همچنین استقرارنیافتن نظام راهبری یا حاکمیت شرکتی که اکنون در سراسر جهان، تنها مدل موفق اداره سازمان‌ها به ویژه در بخش انتفاعی به شمار می‌آید، موجب پیدایش نوعی نگاه غیرحرفه‌ای به پدیده مهم مدیریت شده است، به‌گونه‌ای که در بسیاری از بنگاه‌ها و حتی بنگاه‌های بزرگی که نقش مهمی در اقتصاد دارند یا مدیران شایسته به کار گمارده نشده‌اند یا مدیران شایسته در هزارتوی ساختارهای مالکیتی و فشارهای برون‌سازمانی، قادر به ایفای نقش حرفه‌ای خود نیستند.
اشتغال عاملی مستقل نیست که بتوان آن را به طور مستقیم افزایش یا کاهش داد. اشتغال متغیر وابسته کارآفرینی و تولید است. نمی‌توان تولید کالا و خدمات را ثابت نگه داشت و بدون توجه به تغییرات آنها، عزم افزایش اشتغال را داشت. چنین تصوری راه به جایی نمی‌برد. از این روی، برنامه‌ریزی برای اشتغال در گرو برنامه‌ریزی برای افزایش تولید و بهره‌وری است.
ساختار اشتغال در اقتصاد کشور در طول یک دهه گذشته بیشتر مبتنی بر بنگاه‌های کوچک زیر 10 نفر بوده؛ به گونه‌ای که سهم اشتغال این بنگاه‌ها از کل اشتغال کشور بیش از 85 درصد است. نگاهی به وضعیت این بنگاه‌ها نشان می‌دهد که اکثر مشاغل آنها تخصصی نبوده و بیشتر شاغلان آنها، کارکنان مستقل و یا فامیلی هستند و تا زمانی که این گروه از مشاغل به صورت رقابتی توسعه پیدا نکنند، ایجاد مشاغل با کیفیت در اقتصاد کشور میسر نیست.
سعید حیدری- سردبیر روزنامه زمان
لینک کوتاه
اخبار مرتبط
نظرات شما
0 نظر