هـیاهو برای هیــچ!

یادداشت- رمزگشانیوز؛ در این مطلب به قلم الهام آمرکاشی می‌خوانید: در حالی طی سال‌های گذشته تا کنون، فضای مجازی به عنوان یکی از مؤلفه‌های پایدار در سبک زندگی افراد شناخته می‌شود که کارکرد و کاربرد شبکه‌های اجتماعی همچنان به دور از فرهنگ‌سازی در حال گذر است و شواف و خودنمایی‌های کاذب، از جمله خطرات فضای مجازی برای نسل کودک و نوجوان کشور است که به نمایش گذاشتن در صفحات متعدد اجتماعی را از کلیدی‌ترین موارد در این زمینه می‌دانند و با تکیه بر این امر در حال ادامه دادن هستند.

اگر اهل فضای مجازی و دنبال‌کنندۀ پیج‌های متعدد باشید، حتماً متوجه این امر شده‌اید که تعدد پست‌هایی با معانیِ مشخص در جهتِ نمایش‌دادن، به رخ‌کشیدن، نشان‌دادنِ فهم و خردی بیشتر از دیگران یا متأسفانه خودنمایی در پوشاک و خوراک و گشت‌وگذارِ معمول، بیش از پیش در اکثریتِ شبکه‌ها درحال توسعه و تکثیر است و به اعتقاد جامعه‌شناسانِ صاحب‌نظر در این راستا، کمبود شخصیتی و افزایش اختلالات عدیده روانی، یک ضلع عمده در این مسیر را جلوه‌گر است.
اگرچه شماری از صاحبان شبکه‌های اجتماعی حتی با داشتن دنبال‌کنندگان فیک، سعی بر ارائۀ رجحان بر دیگر افراد جامعه دارند که تمرکز بر چراییِ پیدایش این موضوع و استنباط ماوقع موجود، نیازمند راهبرد و راهکاری اصولی برای فرهنگ‌سازی در این زمینه است.
شاید در نگاه ابتدایی اهمیت این مهم، مسئله‌ حائز اشاره‌ای نباشد؛ اما روند موجود -با عنایت به افزایش شمار استفاده‌کنندگان از فضای مجازی در بازه‌سنیِ کودک و نوجوان- «اپیدمیِ فرهنگِ معکوس» را هشدار می‌دهد که در نبودِ توجه و رصد به‌موقعِ مسئولان فرهنگی، آینده‌ای از خودنمایی‌های کاذب، خردنمایی‌های ناقص و فضایی معکوس از وجهه واقعیِ شخصیت‌ها شکل خواهد گرفت که به تدریج، «هویتِ حقیقی» وجود و حضور خارجی نخواهد داشت.
اپیدمی فرهنگ معکوسی که خودنمایی و رهاشدگی‌های بی قید را به رخ می‌کشد و به اعتقاد افراد صاحب نظر در این زمینه، ترویج آموزه‌هایی مبتنی بر اصول کاربردی از شبکه‌های متعدد در فضای مجازی و فرهنگ‌سازی‌های موازی با تغییر ذهنیت در افراد جامعه علی‌الخصوص کودکان و نوجوانانِ تازه‌وارد در فضای مجازی، بیش از پیش قابل اهمیت و توجه است.

طبق گزارشات موجود، درحالی ادامه دادن در فضای مجازی بدون رعایت اسلوب آن و تفهیم این امر در نوجوانان کشور، به توالی به گوشه‌نشینی و انزوا، اشاعه سستی و تنبلی، ناتوانی در مدیریت زمان، افزایش روحیه پرخاشگری، خشونت و خودجذبی ختم خواهد شد که به گفتۀ کارشناسان متعدد، بروز و ظهور اختلالات روانیِ موجود، به سبب حضور بیش از حد در فضای مجازی؛ تاحد قابل توجهی در کودکی قابل پیشگیری و درمان است و می‌توان از تشدید عوامل مذکور در سنین پایین‌تر به مراتب جلوگیری کرد.
و موضوع قابل توجه در این زمینه، هشدار بر این بند است که در چندسال اخیر هیاهویی به پا کرد و بعد از گذشت چندماه به فراموشی سپرده شد: «دختران بیش از پسران به‌دنبال دوست‌یابی در فضای‌مجازی هستند»!
خبر فوق تا حدی می‌تواند به‌عنوان زنگ‌خطر در جامعۀ کنونی محسوب شود، که اخباری چون: فرونشست زمین- روند صعودیِ بیکاری- افزایش نرخ تورم و... بحران‌زا به‌شمار می‌آید؛ اما تا کنون گزارشات مطول و کارشناسی در این زمینه با سکوت مسئولان ذی‌ربط همراه بوده و گویا هیاهوی افراد صاحب‌نظر در خصوص لزوم فرهنگ‌سازی و آموزش کارکرد فضای مجازی در عصر حاضر، برای هیچ است!

توجه به این مهم، اگرچه در وهله ابتدایی، نقش خانواده را در این امر برجسته نشان می‌دهد که با وجود هجمه‌های متعدد در این مسیر، تعبیه و بکارگیریِ صحیح از الگوهای اصیل شرقی- ایرانی در فضای مجازی بیش از پیش، ضرورتِ رصد و مداخله دارد و انتظار به جایی است تا مباشران و مسئولان ذی‌ربط نیز در این امر با ورودِ صحیح و به‌موقع و ترویج و تکثیرِ الگوهایی متکی بر باور عموم و پذیرش حداکثری در این مجرا از طریق درگاه‌های متعدد مجازی، بتوانند به گسترشِ مدرنیته در کنار حفظ شئونات تام اخلاقی و آدابِ لازم برای یک اجتماعِ بالغ، سالم و در حال پیشرفت، اقدام نمایند که در حالی گسترش آسیب‌های اجتماعی در بستر شبکه‌های متعدد مجازی؛ تغییرات فاحشی در رفتار و گفتار و نوعِ نگاه افراد جامعه به وجود آورده که با ورودِ به‌هنگام در این مسیر، می‌توان با دقت نظر در این فضا و برنامه‌ریزی‌های ساختاری، عایدی جامعه را در بستری از ارکانِ مطالعه، علم و فلسفه مشاهده کرد و مذاق فضای مجازی را از سبک و سیاق کنونی تا حد قابل توجهی تغییر داد.
با عنایت به موارد مذکور و مشاهده فضای جامعه در این خصوص، باید منتظر بود و دید برای برون‌رفت از شرایط حاضر، گام ابتدایی در این مسیر به عهده کدام دستگاه و نهاد مطرح خواهد بود و می‌توان به آیندۀ فضای مجازی به ‌دور از ناهنجاری‌های متعدد و تکثیرِ هریک به توالی امیدوار بود یا خیر!