به گزارش رمزگشانیوز؛ از ابتدای تیرماهِ جاری تاکنون، اخباری مبنی بر ساخت خانه‌های 25متری درحالی در فضای مجازی انتشار پیدا کرده و در کنارِ طنازی‌های همیشگیِ عده‌ای از افراد -که تمام موارد و مسائل جامعه را با شوخ‌طبعی می‌گذرانند- به میز کارشناسی و تحلیل کشیده شده است که وزیر راه‌وشهرسازی با تکذیب این خبر، اعلام کرد: دولت برنامه‌ای برای ساختن چنین خانه‌هایی ندارد.

این تکذیب درحالی منتشر شد که بنا به آمار و مستنداتِ موجود، "اواخر آذرماهِ سال گذشته، معاون معماری و شهرسازی شهرداری تهران از طرح ساخت خانه‌های ۲۵ تا ۴۰متری خبر داده و بیان کرد: احداث این نوع واحدها نه یک انتخاب، بلکه ضرورت است. این طرح که سر و صدای زیادی به پا کرد و موافقان و مخالفانی داشت، اخیراً طبق یک تفاهم‌نامه به تأیید شهرداری تهران و وزارت کشور رسیده که بر اساس آن در پایتخت، واحدهای کوچک، تولید خواهد شد".

«صدیف بدری»- نماینده مردم در مجلس یازدهم با بیان این مهم که احداث واحدهای کوچک، عرضه و تقاضا در بازار مسکن را به تعادل می‌رساند؛ معتقد است: تولید مسکن ۲۵ تا ۴۰متری می‌تواند در بهبود وضعیت بازار مسکن اثرگذار باشد، البته برخی کارشناسان اعلام می‌کنند که اجرای آن تبعاتی را برای جامعه از جمله تجردگرایی به همراه دارد، اما خوشبختانه تمام این موارد در طرح مذکور دیده شده است و بر اساس برنامه‌ریزی صورت گرفته، قرار است که واحدهای کوچک به زوج‌های جوان داده شود و این خانه‌ها به افراد مجرد عرضه نخواهد شد.

«علی اصلانی»- یک مقام مسئول کارگری، در این میان با بیان اینکه کارگری که امنیت شغلی نداشته باشد یک متر خانه هم به دردش نمی‌خورد، از پیشنهادِ استفاده از ظرفیت تشکل‌های کارگری خبرداده و می‌گوید: تعاونی‌های مسکن ویژه کارگران به وجود آید.

وی درعین حال با بیان اینکه ۱۲۳ هزار میلیارد تومان بودجه صرف ساخت خانه‌های مسکن مهر شده است، معتقد است: اگر می‌خواهیم در مسکن اجتماعی و مسکن ملی یا هر طرح دیگری هزینه کنیم این پول را صرف تکمیل واحدهای جامانده و بلاتکلیف مسکن مهر کنیم و در راه‌اندازی خط تولید کارخانه به کار بگیریم تا هم کارگران صاحبخانه شوند و هم جوانان سرکار بروند.

«حسن خلیل‌آبادی»- عضو شورای شهر تهران نیز درباره رویکرد شورای شهر در مورد خانه‌های 25متری، با ذکر این موضوع که ایجاد این خانه‌ها با فرهنگ ایرانی ناسازگار است و به نظر برای مردم هم جاذب نیست، معتقد است: دولت باید بودجه‌ای را برای بافت فرسوده در نظر بگیرد تا این بافت تبدیل به بافت پایدار و ایمن شود؛ از این طریق ساخت‌وساز افزایش می‌یابد و عرضه مسکن هم بیشتر می‌شود.

سخنان مطرح‌شده در این خصوص، اگر به عنوان نمونه‌ای از افکار و آراء موجود، درنظر گرفته شود؛ با توجه به پیش‌زمینه‌های فرهنگی-اجتماعی در جامعه کنونی و آسیب‌های متعدد در این زمینه و بنا به گفته کارشناسان صاحب‌نظر، ساخت خانه‌های 25متری، نه تنها کمکی برای خانه‌دارشدن افراد متوسط به پایین جامعه و زوج‌هایی که در ابتدای تشکیل زندگی هستند؛ نخواهد کرد بلکه در گسترش و رواج فرهنگِ کم‌پذیری تأثیرگذار است که هشدارِ شیب منحنی در اقتصاد فعلی را که در مسیرِ نزولی‌شدن در جریان است، بیش از پیش به تکرار می‌گذارد.

در این میان باتوجه به این نکته که به فرض محال، اگر این گزینه با رأی مثبت از سوی شمار قابل توجهی از افراد جامعه مورد پذیرش قرار بگیرد، ذکر این مهم حائز اهمیت است که در صورت ساخت چنین منازلی، بازهم قریب به اکثریتِ آحاد جامعه نمی‌توانند صاحب‌ خانه‌های 25متری باشند؛ چرا که در جنوبی‌ترین نقاط تهران نیز قیمت خانه به نزدیکیِ متری 10میلیون تومان رسیده و این یعنی یک خانۀ 25متری معادل 250میلیون تومان است!

از نگاه دیگر و با درنظرگرفتن این موضوع که حتی اگر درآمد قشر متوسط به پایین جامعه با خرید منازلی با متراژ بسیار پایین، همسانی و تناسب داشته باشد، درج این مهم نیز ضروری است که بنا به گفتۀ «محمود قدیری»- معاون پیشگیری سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران، حدود ۹۰درصد حریق‌ها در ساختمان‌های کم‌ارتفاع و کوچک اتفاق می‌افتد و هشدار درخصوص ایمنیِ خانه‌های ۲۵متری قابل توجه است. وی همچنین تأکید بر این نکته دارد که در خانه‌های کوچکتر از۶۰متر، استفاده از آبگرم‌کن‌های دیواری مجاز نیست و استفاده از آبگرمکن‌ها در فضای کوچک باعث مصرف سریع اکسیژن می‌شود.

با توجه به موارد مطرح‌شده و آسیب‌شناسی‌های موجود در هریک از صحبت‌ها، آنچه درحال حاضر از دغدغه‌های کنونی محسوب می‌شود، آمار تصاعدی و هرروزۀ قیمت‌ها، بیکاری‌های عدیده، کم‌شدن حجم سبد خانوار و موارد تسلسل‌وار و دامنه‌دارِ اقتصادی در این زمینه است که احتیاج به رسیدگی و تنظیم بودجه برای برون‌رفت از شرایط فعلی دارد که در بازه کنونی آنچه قدرتمندتر از سابق، جوانان جامعه را به خود درگیر کرده؛ موارد اقتصادیِ متعددی است که به هدررفتِ زمان‌های طلایی در اجتماعِ هرفرد ختم می‌شود و ارائه راهکارهای میان‌مدت که بتواند با پیش‌زمینۀ تحقق ایده‌ها و ایده‌آل‌ها در آینده، مسیر نسبتاً همواری را برای افراد جامعه مهیا کند؛ یکی از گزینه‌ها و اولویت‌های ابتداییِ کمک‌رسانِ دولت است که باید منتظر بود و دید، در این راستا برای بهبود شرایط فعلی، جدا از ارائه پیشنهاداتی چون خانه‌های 25متری، چه موارد قابل اجرا و درخورِ افراد جامعه، مدنظر قرار می‌گیرد.