ندا قربانی: جمعه ۳۰ آبان ۱۴۰۴ زمین چمن مدرسه فوتبال «استعدادهای درخشان» شبیه یک جشن شهری بود؛ ۱۵۰ فوتبالیست نوجوان برای فستیوال پاییزی آمده بودند، اما ماجرا فقط فوتبال نبود. کنار زمین، پویش «نجات قطره‌ها» جریان داشت؛ جایی که رنگ، همکاری و پیام‌های کوچک درباره آب، تبدیل شد به تجربه‌ای ماندگار برای بچه‌ها و خانواده‌ها.

البرز- رمزگشانیوز؛ جمعه ۳۰ آبان ۱۴۰۴، فضای مدرسه فوتبال «استعدادهای درخشان» در کرج حال‌وهوایی متفاوت داشت. فستیوال پاییزی آکادمی، با حضور حدود ۱۵۰ فوتبالیست نوجوان برگزار شد؛ بچه‌هایی که آمده بودند بازی کنند، پیشرفتشان دیده شود و یک روز پرهیجان را کنار خانواده‌هایشان بگذرانند. اما امسال، کنار شور فوتبال، بخشی از دیوار مدرسه فوتبال هم زنده شده بودند.
پویش «نجات قطره‌ها» مهمان ویژه فستیوال بود و همان‌طور که توپ روی چمن می‌چرخید، قلم‌موها روی دیوار حرکت می‌کرد. بچه‌ها بعد از بازی، مستقیم سراغ دیوار می‌آمدند؛ یک کار مشارکتی ساده، اما پرشور: رنگ، خنده، همکاری و یک موضوع جدی: آب.
علیرضا رضایی؛ مدیر آکادمی، از حضور پویش در کنار فستیوال استقبال کرد و در گفت‌وگو با خبرنگاران گفت: "این مدل کارها دقیقاً همان چیزی است که در ذهن بچه‌ها می‌ماند. وقتی یک دیوار با موضوع آب نقاشی می‌شود و پیام را خود بچه‌ها می‌نویسند، اثرش خیلی ماندگارتر است. فرهنگ‌سازی وقتی واقعی می‌شود که از حرف بیرون بیاید و تبدیل شود به تجربه".
رضایی ابراز امیدواری کرد که این همکاری ادامه‌دار باشد و گفت که آکادمی همیشه برای فعالیت‌های آموزشی و اجتماعی فضا باز می‌کند. 
او توضیح داد که فستیوال‌های فصلی آکادمی فقط رویدادهای ورزشی نیستند و گفت: "ما تلاش می‌کنیم همه بچه‌ها فرصت برابر برای بازی، دیده شدن و لذت بردن داشته باشند. امسال اما یک اتفاق قشنگ‌تر هم داشتیم؛ اینکه کنار تیم پویش نجات قطره‌ها سهمی در فرهنگ‌سازی مصرف آب داشتیم".
نسترن کیوان‌پور؛ مدیر اجرایی پویش نیز درباره این همکاری گفت: "پویش نجات قطره‌ها به همت پایگاه خبری هزار و یک شهر اجرا می‌شود و شرکت آب منطقه‌ای البرز و شرکت رنگ نیپون هم همراه ما هستند. امروز مهمان آکادمی استعدادهای درخشان بودیم و واقعاً از تیم آکادمی ممنونم. اینکه بتوانیم با ۱۵۰ نوجوان و خانواده‌هایشان درباره مصرف مسئولانه آب صحبت کنیم، یک امکان بزرگ است؛ مخصوصاً در این شرایط کم‌آبی و بی‌بارشی".
نقاشی دیواری این روز با ترکیبی از فوتبال و آب طراحی شده بود؛ توپ، چمن، قطره، حرکت و رنگ‌های زنده‌ای که بچه‌ها خودشان انتخاب می‌کردند. کنار دیوار، یک کارگاه کوچک هم برگزار شد درباره رفتارهای روزمره‌ای که می‌تواند مصرف آب را پایین بیاورد. بچه‌ها با پلاکاردهای موضوعیِ آب عکس گرفتند؛ تصاویری که به خانه و مدرسه می‌رود و پیام را ادامه می‌دهد.
در پایان برنامه از بچه‌ها خواسته شد «سفیر آب» باشند؛ اینکه در این وضعیت خشکی و کم‌بارشی، اول خودشان رعایت کنند و بعد پیام را به اطرافشان منتقل کنند. 
پویش، فقط درباره نقاشی یک دیوار نبود؛ درباره ساختن یک عادت جمعی بود؛ اینکه یک نسل از همان سال‌های اول، بفهمد آب چقدر شکننده است و چطور باید مراقبش بود.
روز فستیوال، زمین فوتبال انرژی داشت؛ دیوار هم همین‌طور. ترکیب بازی، هنر و آموزش، فستیوال را از یک رویداد معمولی دور کرد. بچه‌ها وسط دویدن و شادی، به یک واقعیت مهم رسیدند: هر قطره ارزش دارد و همین جمع‌های کوچک و صمیمی می‌تواند نگهبان این ارزش باشد.