کتاب اعجوبهای به نام انسان اثر دیوید مایرز سفری شگفتانگیز و سرگرمکننده به درون ذهن و زندگی انسانهاست. نویسنده یافتههای علم روانشناسی را به زندگی روزمره آورده است و نشان میدهد چرا خودشناسی برای داشتن یک زندگی آگاهانه ضروری است. اگر نسبت به درک علت رفتارها، احساسات و عادات انسانی کنجکاو هستید، این کتاب همان چیزی است که به دنبالش میگشتهاید!
کتاب و ادبیات- رمزگشانیوز؛ ما آدمها شاید عمری را در غفلت و ناآگاهی نسبت به خودمان سپری کنیم و فکر کنیم تمام رفتارهای ما عادی است. گاهی اوقات هم هست که چراهای زیادی به ذهنمان خطور میکند که صرفاً با فکر کردن به جوابش نمیرسیم. چراهایی شبیه اینکه چرا عاشق کسانی میشویم که شبیه خودمان هستند؟ یا چرا خاطراتمان پر از اشتباه است، اما همچنان به آنها اعتماد میکنیم؟ یا چطور ترسهایمان گاهی ما را از بهترین فرصتهای زندگی بازمیدارد؟
کتاب اعجوبهای به نام انسان (?How Do We Know Ourselves) نوشته دیوید مایرز (David G Myers)، با استفاده از آخرین تحقیقات در حوزهی روانشناسی، قرار است هویت ما را بهعنوان یک انسان به تصویر بکشد. نویسنده ما را به سفری شگفتانگیز به اعماق انسان بودن میبرد؛ سفری که در آن، پرسشهای کوچک و بزرگ و پاسخهای غافلگیرکننده میتواند نحوهی نگاهتان به زندگی را دگرگون سازد.
دیوید مایرز در این اثر چهل مقالهی کوتاه تدوین کرده که هر کدام به جنبههای منحصربهفردی از روان انسان و ویژگیهای ادراکی او اختصاص دارد. او با زبانی ساده و روان و با استفاده از مثالهایی ملموس، علم روانشناسی را از دنیای آکادمیک به زندگی روزمره میآورد. او از این حرف میزند که چرا برخی از نامها به یک سری ویژگی خاص نسبت داده میشوند، یا اینکه چطور توجه محدودمان، گاهی ما را از دیدن واقعیتها باز میدارد. مایرز با رویکردی علمی و روایتی شبهداستانی، نشان میدهد که بسیاری از تصمیمها، باورها و رفتارهای ما، برخلاف تصورمان، به طور ناخودآگاه و تحت تأثیر ذهن پنهان ما شکل میگیرند.
این کتاب ذهنمان را در سه بخش کلی به چالش میکشد. در بخش «من کی هستم؟» دربارهی خودپسندی نهانی که در درون همه ما لانه کرده و موضوعاتی مانند قدرت شگفتانگیز توجه سخنبه میان آمده. بخش «ما کی هستیم؟» به روابط، دوستیها و قضاوتهای ناآگاهانهیمان و نقش فرهنگ و جامعه بر شکل گرفتن هویتمان میپردازد و بخش آخر، «چطور اینطور شد؟» به نقش طبیعت و تربیت و تاثیر پول و سیاست بر روان ما اختصاص یافته است.
کتاب اعجوبهای به نام انسان با ترجمه عباس عبداللهی و سولماز دهقانی دولتآبادی توسط انتشارات بذر خرد به بازار نشر عرضه شده است.
نکوداشتهای کتاب اعجوبهای به نام انسان
• کتاب اعجوبهای به نام انسان گنجینهای ارزشمند است. هر فصل این کتاب، بینش روانشناس برجسته، دیوید مایرز، درباره تجربه انسانی را با دقت و ظرافت واکاوی میکند. هیچ کتاب دیگری را به یاد ندارم که تا این اندازه پاسخگوی پرسشهایم درباره چرایی افکار، احساسات و رفتارهای انسان باشد؛ و در عین حال، ما را کنجکاو کند که بیشتر بدانیم. من عاشق این کتاب شدم! (آنجلا داکورث)
• دیوید مایرز در چهار دهه گذشته، برجستهترین مروج علم روانشناسی در میان عموم مردم بوده است. حالا ما این شانس را داریم که به درونیترین افکار و خرد او دسترسی داشته باشیم. این کتاب، نقطه اوج کارنامه یک روانشناس بزرگ است. (مارتین سلیگمن)
• کتابی هوشمندانه و سرگرمکننده، با نکاتی تأملبرانگیز برای ذهن. (Kirkus Reviews)
• کتاب اعجوبهای به نام انسان فرمی دارد که باعث محاورهای بودن و خواندنی بودن آن میشود. درعین حال خوانندگان را به تأملی عمیق درباره زندگیشان دعوت میکند. مطالعه آن برای علاقهمندان به روانشناسی، خودشناسی و جامعه شناسی به شدت توصیه میشود. (اسکول لایبرری ژورنال)
• مروری سریع و روشنگرانه بر ذهن انسان. (پابلیشرز ویکلی)
کتاب اعجوبهای به نام انسان برای چه کسانی مناسب است؟
این کتاب برای هر کسی که میخواهد بیشتر از خودش بداند، عادتهایش را زیر ذرهبین بگذارد و دنیای ذهن انسان را بشناسد، یک گنجینه است. مایرز میگوید: «گرچه ما از چیزهای بسیاری آگاهیم، اما نمیدانیم چه چیزی را نمیدانیم، حتی درباره خودمان!» و این همان جرقهای است که میتواند شما را به کشف بیشتر وادارد.
در بخشی از کتاب اعجوبهای به نام انسان میخوانیم
داریل بیم، روانشناس اجتماعی دانشگاه کرنل، میگوید که ما خودمان را تا حدی بر مبنای اعمالمان میشناسیم. در نظریه خودانگاره بیم اینطور فرض میشود که رفتارمان غالباً «نهادنما» است. ما اعمال خود را مشاهده و سپس، طرز رفتار و نگرشمان را استنباط میکنیم. اگر کلام خود را بشنویم، سرنخی از احساسات و عواطفمان به دست میآوریم. مشاهده اعمالمان آشکارکننده میزان قدرت اعتقاد راسخ و عقیده محکم ماست (همانطور که رفتار دیگران را مشاهده و استنباط میکنیم).
یکی از تیمهای خلاق تحقیقاتی در دانشگاه لوند سوئد، محدودیتهای نهادنمایی را بررسی کرده است. اندریاس لیند و همکارانش کنجکاو بودند: اگر چیزی بگوییم، اما چیز دیگری از کلام خود بشنویم، آنوقت خیال میکنیم که چهچیزی گفتیم؟ آیا خیال میکنیم آنچه از دهانمان خارج شده یا آنچه گوشهایمان شنیده همان چیزی است که گفتهایم؟
این پژوهشگران درباره این موضوع تحقیق کردند. از طریق یک هدفون، شرکتکنندگان ابتدا صدای خودشان را میشنیدند که داشتند بهدرستی انواع رنگ فونت را نام میبردند، مثلاً وقتی کلمه «سبز» روی نمایشگر ظاهر میشد، اما رنگش خاکستری بود، آنها میگفتند «خاکستری». اما در ادامه، این پژوهشگرانِ فریبکار، در برخی مواقع، صدای ضبطشده شرکتکننده را پخش میکردند که دارد کلمه نادرست را بیان میکند، مثلاً میگوید «سبز». در کمال تعجب مشاهده شد که آنچه افراد میشنوند، معمولاً، ادراکشان را در مورد آنچه واقعاً گفته بودند کنترل میکند. در دوسوم موارد، افراد واژه پخششده را کلام خودشان تصور کردند (که با صدای خودشان بود)!
قدرت نهادنمای رفتار ما در «اثر بازخورد چهره» نیز ظاهر میشود. روانشناسان این اثر خودادراکی را تأیید کردهاند. آنها به افراد القا کردند تا اخم کنند - از آنها خواستند تا ابروهایشان را به یکدیگر نزدیک کنند و عضلههای مربوطه را منقبض سازند تا بدین صورت بتوانند الکترودهای چهره را به یکدیگر وصل کنند. عجب! انجام این کار باعث میشد که کمی خشم در افراد پدیدار شود. بهطور مشابه، خنده تصنعی نیز باعث میشود که افراد حس شادتری پیدا کنند و کارتونها برایشان جذابتر شود.