لکه‌ای بر غرور ملی؛
خودروسازان تا چه زمانی اجازه دارند آبروی تولید داخلی را ببرند؟
کد خبر: 1480
در چند روز اخیر قیمت سرسام آور خودروهای داخلی بار دیگر افزایش پیدا کرد و بر ناراحتی مردم از فاصله عمیق بین کیفیت خودروهای تولید شده با قیمت های اعلامی افزود.متأسفانه هر چقدر که دانشمندان هسته ای، موشکی، فضایی و ... موجب غرور ملی و عزت ملت می شوند، خودروسازان در حال رشته کردن پنبه ها هستند.
به گزارش رمزگشا، به نقل از جهان نیوز، شاید بسیاری از مردم با مشاهده وضعیت بغرنج خودروسازی در کشور، نتوانند فاصله طبقاتی به وجود آمده میان خودروسازی و فرستادن ماهواره به فضا و تولید موشک های نقطه زن را به راحتی هضم کنند.
برای روشن شدن عمق فاجعه در خودروسازی کشور به یک مثال ملموس اشاره می کنیم. خردادماه سال گذشته بود که هواپیمای بدون سرنشین، فوق پیشرفته، رادار گریز و جاسوسی گلوبال هاوک آمریکایی(MQ-4) پس از نقض حریم هوایی ایران به‌دست رزمندگان یگان پهپادی نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و به وسیله سامانه بومی «سوم خرداد» منهدم شد. بعد از چند ماه، لاشه های این پهپاد برای نخستین بار از رسانه ملی به تصویر کشیده شد. سردار حاجی زاده فرمانده هوا فضای سپاه در محل این رونمایی طی مصاحبه ای گفت: «به تمام فرکانس‌ها، کدها و رمزهای این پرنده آشنایی پیدا کردیم و از همین تهران می‌توانیم آن را در چند هزار کیلومتر آن طرف‌تر از کار بیاندازیم.»
در واقع، نیروهای مسلح آنچنان مسئولیت پذیر و امیدوارانه رفتار کردند که به اعماق آب ها رفته و به دنبال لاشه های این پهپاد بودند تا بتوانند اطلاعات به دست بیاورند. بعد از دسترسی به کدها و رمزهای آن، احتمالاً در آینده نزدیک باید شاهد آن باشیم که مدل بهتر از آن را تولید هم کنند.
در عوض، خودروهای به روز و با ضریب ایمنی بالا، هر روز در جلوی چشم خودروسازان، نه در آسمان و اعماق دریا که بر روی زمین هموار رژه می روند و در دسترس آنها هم قرار دارند. و از سوی دیگر، سال های متمادی است که خودروسازان مشغول سرهم کردن و یا مونتاژ کاری هستند و می توان گفت نسبت به قطعات خودرو و ارتباط آنها با یکدیگر نا آشنا نیستند. با این پیش فرض ها، اگر یک خودروساز نتواند حداقل نمونه مشابه خارجی را خودش بسازد آیا جفا بر نام «خودروساز» نیست که بر روی کارخانه های ورشکسته گذاشته ایم؟
نیروهای مسلح ما به کدهای پرنده های فوق مدرن دسترسی می یابند و خودروسازان ما، بعد از آنکه خودروهای تاریخ مصرف گذشته فرانسوی به موزه سپرده شدند، بر روی آنها متمرکز می شوند و دستی به سر آنها می کشند و با تغییر چراغ، فرمان و ... آنها را کددار می کنند. اگر به همین صورت ادامه دهیم تا صدسال آینده هم از این دست نوآوری ها خواهیم داشت!
متأسفانه هر چقدر که دانشمندان هسته ای، موشکی، فضایی و ... موجب غرور ملی و عزت ملت می شوند، خودروسازان در حال رشته کردن پنبه ها هستند و آن گاه است که مردم در پس ذهن خود ممکن است دچار خود کم بینی و تحقیر شوند. و این یعنی اینکه دشمن جمهوری اسلامی فقط آمریکا و اسرائیل و بنگاه های سخن پراکنی نظیر بی بی سی نیستند. در واقع چرخه معیوب و مافیای خودروسازی ماری است درون آستین ما.
این در حالی است که مقام معظم رهبری نیز معتقدند: «آن ذهن و فکری که می تواند ماهواره را تولید کند و برای ارسال ماهواره بعدی در مدار ۳۶ هزار کیلومتری هدفگذاری کند، قطعا چنین روحیه، ابتکار و خلاقیت برای تولید خودرو با مصرف پنچ لیتر بنزین در صد کیلومتر و در دیگر بخشهای تولید نیز دارد».
از طرفی بهانه تحریم را هم نمی توانیم قبول کنیم. در صنعت هسته ای و موشکی اگر وضعیت تحریم قطعه ها به مراتب بدتر از خودروسازی نبوده، قطعاً بهتر از آن هم نبوده است. اما آنجا عده ای نه برای سوار شدن بر پول بی زبان مردم و تخته گاز رفتن بر آبروی ایرانی ها که برای دل مردم و برای نام ایران و اسلام مایه گذاشتند.
اما سؤال اینجاست که تا چه زمانی قرار است خودروسازان آبروی تولید داخلی را زیر بگیرند؟ آیا باز هم باید به بهانه های مختلف به آنها اجازه دیکتاتوری داد؟ در حال حاضر و با وضعیت موجود بازار، آنها همچنان باید به دیکتاتوری خود در آینده مطمئن باشند. در این شرایط و همچنین با وجود نظارت های ضعیف و در برخی مواقع، عدم نظارت، آیا دلیلی وجود دارد که خودروساز ما از طراحی مدل های تاریخ مصرف گذشته دست بردارد و با سیاست های غلط خود بازار را به هم نریزد؟
در هر صورت نمی توان انکار کرد که ما در داخل کشور بیش از آنکه در حال خودروسازی باشیم در حال خودروسوزی و بدنام کردن تولید داخلی هستیم.
آنچه امروز خودروسازان روی هم می کنند، نه تنها قابل عرضه بر بازارهای جهانی و رقابت با خودروسازان خارجی نیست، بلکه حتی در داخل کشور نیز برای مردم، مطلوبیت ندارد؛ در حالیکه توان متخصصان و نخبگان جوان و همچنین ظرفیت کشور، قابل انطباق با وضعیت فعلی خودروسازی در کشور نیست.
البته امیدواریم به گونه ای نشود که به نام خصوصی سازی از چاله ای به چاله ای دیگر افتاده، رنجنامه هپکو و ... نیز این بار برای خودروسازان تکرار شود.
چاره واردات نیست، مراقب باشید
از طرفی برخی برای بیرون آمدن از وضعیت فعلی از آن طرف بام می افتند و گزینه واردات را مطرح می کنند. اما مقام معظم رهبری با نگاه همه جانبه و عالمانه خود، ده سال پیش یعنی در نهم فروردین 89، بعد از بازدید سه ساعته از نمایشگاه توانمندی های صنعتی کشور به ویژه در حوزه صنعت خودروسازی و تولید موتور ملی، فرمودند: «فراوانی و ارزانی خوب است اما از آن مهمتر رشد صنعت داخلی است و نباید به استناد دلایل عمدتاً واهی دروازه را به روی واردات باز کرد».
ایشان ضمن اظهار ناخرسندی از سیاست های واردات خودرو و بعضی از تصمیماتی که در این زمینه گرفته شده است تأکید کردند: «عموماً فلسفه و منطقی که برای افزایش واردات مطرح می شود، بالا بردن کیفیت محصولات داخلی است اما برای این هدف گزینه های بهتری هم وجود دارد که یکی از آنها اعمال سیاست ها و ضوابطی برای بالا بردن کیفیت محصولات داخلی است».
رهبرانقلاب این مهم را بار دیگر در دیدار اخیر خود با هفت مجموعه تولیدی مطرح کرده و گفتند: «گاهی دستگاه‌های اجرائی به بهانه‌هایی راه واردات را بی‌مورد باز می کنند؛ فرض بفرمایید مسئله‌ی رقابت. مثلاً فرض کنید که وقتی گفته میشود چرا اجازه دادید خودروهای خارجی به این شکل بیایند، میگویند آقا رقابت. من میگویم خب شما که میخواهید به وسیله‌ی رقابت، کیفیت را بالا ببرید، تلاش را بگذارید روی بالا بردن کیفیت از یک راه دیگر؛ و الا شما بیایید تولید داخلی را مشمول زیان مضاعف بکنید به خاطر اینکه میخواهید مثلاً کیفیت را بالا ببرید، این به هیچ وجه درست نیست».
متأسفانه در این مدت شاهد بودیم که خودروسازان از فرصتی که به درستی مهیا شده بود، سوء استفاده کرده و مردم را در تنگنا قرار دادند و از طرفی دیگر خوروهای بی کیفیت خود را به مردم تحمیل کردند. در حالیکه اگر ضوابط منسجم، ساز وکارهای اجرایی و نظارتی مناسب اعمال می شد، شاید امروز جزو صادرکنندگان بزرگ خودرو در جهان بودیم. بدون شک روند صعودی و سرسام آور قیمت خودروهای درون بازار، جدای از بی کفایتی بسیاری از مدیران صنعتی، تابعی از اوضاع غول های خودروسازی داخلی است که باعث ایجاد نارضایتی مضاعف در سطح جامعه می شوند. بدون تردید وظیفه مجلس یازدهم در چهارسال فعالیت خود بسیار سنگین است.
برای روشن شدن عمق فاجعه در خودروسازی کشور به یک مثال ملموس اشاره می کنیم. خردادماه سال گذشته بود که هواپیمای بدون سرنشین، فوق پیشرفته، رادار گریز و جاسوسی گلوبال هاوک آمریکایی(MQ-4) پس از نقض حریم هوایی ایران به‌دست رزمندگان یگان پهپادی نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و به وسیله سامانه بومی «سوم خرداد» منهدم شد. بعد از چند ماه، لاشه های این پهپاد برای نخستین بار از رسانه ملی به تصویر کشیده شد. سردار حاجی زاده فرمانده هوا فضای سپاه در محل این رونمایی طی مصاحبه ای گفت: «به تمام فرکانس‌ها، کدها و رمزهای این پرنده آشنایی پیدا کردیم و از همین تهران می‌توانیم آن را در چند هزار کیلومتر آن طرف‌تر از کار بیاندازیم.»
در واقع، نیروهای مسلح آنچنان مسئولیت پذیر و امیدوارانه رفتار کردند که به اعماق آب ها رفته و به دنبال لاشه های این پهپاد بودند تا بتوانند اطلاعات به دست بیاورند. بعد از دسترسی به کدها و رمزهای آن، احتمالاً در آینده نزدیک باید شاهد آن باشیم که مدل بهتر از آن را تولید هم کنند.
در عوض، خودروهای به روز و با ضریب ایمنی بالا، هر روز در جلوی چشم خودروسازان، نه در آسمان و اعماق دریا که بر روی زمین هموار رژه می روند و در دسترس آنها هم قرار دارند. و از سوی دیگر، سال های متمادی است که خودروسازان مشغول سرهم کردن و یا مونتاژ کاری هستند و می توان گفت نسبت به قطعات خودرو و ارتباط آنها با یکدیگر نا آشنا نیستند. با این پیش فرض ها، اگر یک خودروساز نتواند حداقل نمونه مشابه خارجی را خودش بسازد آیا جفا بر نام «خودروساز» نیست که بر روی کارخانه های ورشکسته گذاشته ایم؟
نیروهای مسلح ما به کدهای پرنده های فوق مدرن دسترسی می یابند و خودروسازان ما، بعد از آنکه خودروهای تاریخ مصرف گذشته فرانسوی به موزه سپرده شدند، بر روی آنها متمرکز می شوند و دستی به سر آنها می کشند و با تغییر چراغ، فرمان و ... آنها را کددار می کنند. اگر به همین صورت ادامه دهیم تا صدسال آینده هم از این دست نوآوری ها خواهیم داشت!
متأسفانه هر چقدر که دانشمندان هسته ای، موشکی، فضایی و ... موجب غرور ملی و عزت ملت می شوند، خودروسازان در حال رشته کردن پنبه ها هستند و آن گاه است که مردم در پس ذهن خود ممکن است دچار خود کم بینی و تحقیر شوند. و این یعنی اینکه دشمن جمهوری اسلامی فقط آمریکا و اسرائیل و بنگاه های سخن پراکنی نظیر بی بی سی نیستند. در واقع چرخه معیوب و مافیای خودروسازی ماری است درون آستین ما.
این در حالی است که مقام معظم رهبری نیز معتقدند: «آن ذهن و فکری که می تواند ماهواره را تولید کند و برای ارسال ماهواره بعدی در مدار ۳۶ هزار کیلومتری هدفگذاری کند، قطعا چنین روحیه، ابتکار و خلاقیت برای تولید خودرو با مصرف پنچ لیتر بنزین در صد کیلومتر و در دیگر بخشهای تولید نیز دارد».
از طرفی بهانه تحریم را هم نمی توانیم قبول کنیم. در صنعت هسته ای و موشکی اگر وضعیت تحریم قطعه ها به مراتب بدتر از خودروسازی نبوده، قطعاً بهتر از آن هم نبوده است. اما آنجا عده ای نه برای سوار شدن بر پول بی زبان مردم و تخته گاز رفتن بر آبروی ایرانی ها که برای دل مردم و برای نام ایران و اسلام مایه گذاشتند.
اما سؤال اینجاست که تا چه زمانی قرار است خودروسازان آبروی تولید داخلی را زیر بگیرند؟ آیا باز هم باید به بهانه های مختلف به آنها اجازه دیکتاتوری داد؟ در حال حاضر و با وضعیت موجود بازار، آنها همچنان باید به دیکتاتوری خود در آینده مطمئن باشند. در این شرایط و همچنین با وجود نظارت های ضعیف و در برخی مواقع، عدم نظارت، آیا دلیلی وجود دارد که خودروساز ما از طراحی مدل های تاریخ مصرف گذشته دست بردارد و با سیاست های غلط خود بازار را به هم نریزد؟
در هر صورت نمی توان انکار کرد که ما در داخل کشور بیش از آنکه در حال خودروسازی باشیم در حال خودروسوزی و بدنام کردن تولید داخلی هستیم.
آنچه امروز خودروسازان روی هم می کنند، نه تنها قابل عرضه بر بازارهای جهانی و رقابت با خودروسازان خارجی نیست، بلکه حتی در داخل کشور نیز برای مردم، مطلوبیت ندارد؛ در حالیکه توان متخصصان و نخبگان جوان و همچنین ظرفیت کشور، قابل انطباق با وضعیت فعلی خودروسازی در کشور نیست.
البته امیدواریم به گونه ای نشود که به نام خصوصی سازی از چاله ای به چاله ای دیگر افتاده، رنجنامه هپکو و ... نیز این بار برای خودروسازان تکرار شود.
چاره واردات نیست، مراقب باشید
از طرفی برخی برای بیرون آمدن از وضعیت فعلی از آن طرف بام می افتند و گزینه واردات را مطرح می کنند. اما مقام معظم رهبری با نگاه همه جانبه و عالمانه خود، ده سال پیش یعنی در نهم فروردین 89، بعد از بازدید سه ساعته از نمایشگاه توانمندی های صنعتی کشور به ویژه در حوزه صنعت خودروسازی و تولید موتور ملی، فرمودند: «فراوانی و ارزانی خوب است اما از آن مهمتر رشد صنعت داخلی است و نباید به استناد دلایل عمدتاً واهی دروازه را به روی واردات باز کرد».
ایشان ضمن اظهار ناخرسندی از سیاست های واردات خودرو و بعضی از تصمیماتی که در این زمینه گرفته شده است تأکید کردند: «عموماً فلسفه و منطقی که برای افزایش واردات مطرح می شود، بالا بردن کیفیت محصولات داخلی است اما برای این هدف گزینه های بهتری هم وجود دارد که یکی از آنها اعمال سیاست ها و ضوابطی برای بالا بردن کیفیت محصولات داخلی است».
رهبرانقلاب این مهم را بار دیگر در دیدار اخیر خود با هفت مجموعه تولیدی مطرح کرده و گفتند: «گاهی دستگاه‌های اجرائی به بهانه‌هایی راه واردات را بی‌مورد باز می کنند؛ فرض بفرمایید مسئله‌ی رقابت. مثلاً فرض کنید که وقتی گفته میشود چرا اجازه دادید خودروهای خارجی به این شکل بیایند، میگویند آقا رقابت. من میگویم خب شما که میخواهید به وسیله‌ی رقابت، کیفیت را بالا ببرید، تلاش را بگذارید روی بالا بردن کیفیت از یک راه دیگر؛ و الا شما بیایید تولید داخلی را مشمول زیان مضاعف بکنید به خاطر اینکه میخواهید مثلاً کیفیت را بالا ببرید، این به هیچ وجه درست نیست».
متأسفانه در این مدت شاهد بودیم که خودروسازان از فرصتی که به درستی مهیا شده بود، سوء استفاده کرده و مردم را در تنگنا قرار دادند و از طرفی دیگر خوروهای بی کیفیت خود را به مردم تحمیل کردند. در حالیکه اگر ضوابط منسجم، ساز وکارهای اجرایی و نظارتی مناسب اعمال می شد، شاید امروز جزو صادرکنندگان بزرگ خودرو در جهان بودیم. بدون شک روند صعودی و سرسام آور قیمت خودروهای درون بازار، جدای از بی کفایتی بسیاری از مدیران صنعتی، تابعی از اوضاع غول های خودروسازی داخلی است که باعث ایجاد نارضایتی مضاعف در سطح جامعه می شوند. بدون تردید وظیفه مجلس یازدهم در چهارسال فعالیت خود بسیار سنگین است.
| لینک مطلب: | http://ramzgoshanews.ir/News/item/1480 |